شهرستان نور که از توابع استان مازندران و در قسمت غربی این استان می‌باشد، از شمال به دریای خزر، از قسمت شرقی به آمل، از غرب به نوشهر و چالوس و از جنوب به تهران وصل است. لهجه و گویش مردم این شهر گویش مازندرانی نوری می‌باشد. شهرستان نور در گذشته چهار ناحیه به نام‌های بلده، تمیشان، ناتل و ماهان داشته است. اولین نام این شهرستان نیز رستم‌دار بوده که با نوشهر و چالوس ایالت کهن رویان را تشکیل داده بودند. باستان‌شناسان آثار تاریخی از دوران اشکانیان در شهرستان نور یافته‌اند که قدمت این شهر را بسیار طولانی می‌نماید. در واقع نور جزء قدیمی‌ترین قسمت‌های شهری مازندران بوده است. جاذبه‌های گردشگری نور در سرتاسر این شهرستان پراکنده‌اند و تعداد آن‌ها بسیار زیاد است. هر ساله تعداد قابل توجهی از گردشگران و توریست‌ها با اجاره ویلا در نور اقامت می‌کنند و روزهای خوشی را در این شهر سپری می‌نمایند.
در این مطلب با میزبون همراه باشید تا با جاذبه‌های گردشگری نور آشنا شوید.
روستای لاویج
روستای لاویج از دهستان‌های چمستان است. این روستا در دل جنگل‌های کوه‌های البرز قرار گرفته و یکی از مهم‌ترین مقاصد گردشگری شهرستان نور می‌باشد. لاویج در میان کوه‌های سرسبز و چشم‌نواز محصور و جایگاهش در دل دره‌های این کوه‌ها است. این روستا جاذبه‌های گردشگری فراوانی دارد که در این میان چشمه‌های آب گرم لاویج از اهمیت بسیار زیادی برخوردارند.
در مسیر چمستان به نور مسیری فرعی و آسفالته وجود دارد که بسیار زیباست. با قرار گرفتن در این مسیر از پارک جنگلی کشپل عبور کرده و به لاویج می‌رسیم.
آب گرم لاویج
از دل دامنه‌های کوه‌های لاویج چشمه‌های آب گرم می‌جوشد. این چشمه‌ها املاح معدنی گوگردی دارند که برای بیماری‌های پوستی، مشکلات عصبی و درد مفاصل بسیار مفیدند. امکانات رفاهی مناسب در اطراف این آب گرم برای گردشگران فراهم است. آب گرم لاویج دو قسمت مجزای زنانه و مردانه دارد که هر کدام از استخرها حدو بیست نفر گنجایش دارند. دوش، استخر و وان مناسب نیز در این مجموعه وجود دارد. این آب گرم سالانه گردشگران زیادی را به سوی لاویج می‌کشاند. بسیاری از مسافران که به قصد استفاده از آب گرم به این منطقه می‌آیند، با اجاره سوئیت در لاویج و در مجاورت آب گرم اقامت می‌کنند تا رفت و آمد به آب گرم برایشان راحت‌تر باشد.
جنگل‌های لاویج
این جنگل‌های متراکم و زیبا یادگار ۴۰ میلیون سال قبل هستند و در دسته جنگل‌های هیرکانی قرار دارند. درختان سر به فلک کشیده و کهن راش بخش عمده‌ای از پوشش گیاهی جنگل‌های لاویج را تشکیل داده‌اند. ارتفاع جنگل در برخی از قسمت‌ها تا ۲۵۰۰ متر از سطح دریا نیز پیش می‌رود. از لاویج تا این جنگل‌ها مسیری حدود یک کیلومتر خاکی است. برای همین بسیاری از گردشگران به سوی این زیبایی خیره کننده نمی‌روند و به سیاحت در جنگل‌های حاشیه بسنده می‌کنند.
شما اگر به لاویج رفتید، این جنگل‌های زیبا را از دست ندهید. بی‌نظیرترین تصاویر طبیعت لاویج در دل این جنگل‌ها پنهان است و بدون شک بهترین خاطره شما از لاویج، گذر از میان درختان کهن این جنگل‌ها خواهد بود.
سوغات لاویج
پرورش زنبور عسل یکی از مشاغل اصلی مردم لاویج است. عسل لاویج در رأس سوغاتی‌های لاویج قرار دارد. این عسل دارای طعم طبیعی، بی‌نظیر و فراموش نشدنی است.
صنایع دستی که از چوب ساخته شده‌اند نیز بخشی از سوغاتی‌های لاویج را تشکیل می‌دهد. طعم فرآورده‌های لبنی لاویج، به خصوص دوغ لاویج برای گردشگران جذابیت بسیار زیادی دارد.
فیل سنگی
فیل سنگی قطعه سنگی بزرگ است که بر اثر فرسایش طبیعی به وسیله باد و باران و گرما و سرما، به شکل فیل در آمده و در مرکز روستای لاویج قرار گرفته است. برای بازدید از این مجسمه طبیعی که حاصل هنرمندی خالق طبیعت است باید حدود ۱۰ دقیقه از آب گرم لاویج پیاده‌روی کنید.
مطلب مرتبط: لاویج تابلوی بی‌نظیری از نقاش طبیعت
آبشار آب پری یا پری‌او
در ۱۷ کیلومتری شهر رویان و نزدیکی شهر نور، منطقه‌ای خوش آب و هوا و توریستی قرار دارد به نام آب‌پری که آبشاری هم به همین نام دارد. این منطقه که در همسایگی یوش و کجور و میان راه رویان به گندرود قرار گرفته، مناظری بکر و دست نخورده دارد که ساعت‌ها چشمان مبهوت گردشگران را به خود خیره می‌کند و قدرت خالق زیبایی‌ها را به نمایش می‌گذارد. آبشار آب پری به جاده نزدیک است اما شباهت زیادی به آبشار ندارد! بر اثر رانش زمین در شیب تند کوه سنگ‌هایی تجمع کرده‌اند که آب کمی از شیارهای بین آن‌ها جریان دارد. همین سنگ‌ها و آب کم موجب خلق تصویری زیبا و دلفریب شده است که گردشگران زیادی را برای تماشای خود به منطقه آب‌پری می‌کشاند. درختان در این منطقه بسیار به هم نزدیک هستند. در قسمت‌های کم ارتفاع درختان جنگلی قرار دارند و در مناطق مرتفع‌تر درختان کاج به چشم می‌خورند.
پری‌او نام مازندرانی آبشار است که در فارسی همان معنی آب پری را دارد.
دریاچه الیمالات
دریاچه الیمالات یا همان سد الیمالات با نور حدود ۸ کیلومتر فاصله دارد. این دریاچه در جاده نور به چمستان واقع شده است. الیمالات در طبیعتی بکر و آرام، در آغوش جنگل پناه گرفته است. برای رسیدن به دریاچه باید از مسیر اصلی و آسفالته وارد مسیری فرعی و خاکی بشوید. خاکی و پنهان بودن مسیر رسیدن به دریاچه، خود گویای پنهان بودن آن در دل جنگل است.
جذابیت الیمالات بیشتر به خاطر منظره رؤیایی و آرامش و سکوت فضای آن است. البته این آرامش و سکوت را می‌توانید بیشتر در روزهای غیر تعطیل و هنگام صبح تجربه کنید، چرا که با ورود گردشگران به منطقه تا حدودی سکوت بی‌نظیر دریاچه از بین خواهد رفت.
بسیاری از افرادی که به نقاشی از طبیعت علاقه‌مند هستند، الیمالات را به عنوان سوژه خود انتخاب می‌کنند. همچنین عکاسی از طبیعت زیبای این دریاچه برای عکاسان طبیعت هیجان بسیاری زیادی دارد.
در دل دریاچه ماهی‌های قزل‌الا و آمور زندگی می‌کنند و افرادی که اهل ماهیگیری هستند ساعت‌ها در آرامش و سکوت الیمالات قلاب خود را در آب زلال و شفاف دریاچه می‌چرخانند. البته صیادها گاهی هم با دیدن ماهی‌های قرمز و کوچک بر سر قلاب خود، غافلگیر می‌شوند. مردم این منطقه ماهی‌های سفره هفت سین خود را در الیمالات زیبا رها می‌کنند.
برای دیدن الیمالات هر فصلی را انتخاب کنید خوب است! الیمالات در تمام فصول زیبایی‌های منحصربه‌فرد خودش را دارد.
امکانات رفاهی برای گردشگران تا حدودی در این منطقه فراهم شده است. آلاچیق، قایق موتوری و قایق پدالی در دریاچه و امکانات اولیه رفاهی در کنار دریاچه وجود دارد. همچنین گردشگران این امکان را دارند تا بر روی سد و در میان جنگل‌های اطراف دریاچه چادر نصب کنند. اجاره سوئیت در الیمالات نیز برای افرادی که می‌خواهند شب را در این منطقه اقامت کنند، امکان‌پذیر است.
از ویژگی‌های خوب الیمالات این است که هیچ زباله‌ای در اطراف دریاچه دیده نمی‌شود و این نکته مثبت را مدیون مدیریت خوب این منطقه هستیم.
مطلب مرتبط: دریاچه الیمالات، زیبای خفته در جنگل
روستای یوش و خانه نیما یوشیج
روستای یوش از توابع شهرستان نور است و قدمتش به ۱۷۰۰ سال می‌رسد. تاریخ‌شناسان این روستا را به دوره ساسانیان نسبت داده‌اند. خانه پدری نیما یوشیج که به دوران قاجار تعلق دارد در این روستا قرار گرفته است. این خانه از سال ۱۳۷۵ زیر نظر سازمان میراث فرهنگی مازندران عنوان موزه نیما یوشیج را به خود اختصاص داده است. معماری این بنا بسیار خاص است و با تمام خانه‌های شمال کشور فرق دارد.
آبشار سی‌سنگان
آبشار سی‌سنگان در تنگه نهر رودبار قرار دارد. در گذشته مسیر کجور به سی‌سنگان یک جاده مال‌رو بوده است که این منطقه هم‌اکنون جزء مناطق تاریخی محسوب می‌شود.
اگر از کجور وارد جاده معدن زغال سنگ شوید، بعد از پشت سر گذاشتن معدن یک مسیر مال‌رو پیش روی شماست. این مسیر سراسر در کنار رودخانه است. با سپری کردن راه به آبشار سی‌سنگان و سپس پارک جنگلی سی‌سنگان خواهید رسید.
آبشار حرام‌او
آبشار حرام‌او در جاده چمستان به سمت لاویج قرار گرفته است. آب این آبشار فراوان، خنک و گوارا است. این آبشار زیبا جزء جاذبه‌های روستای لاویج محسوب می‌شود. نام اصلی این آبشار حرم‌او بوده است. آب آن از ارتفاعات سوردار و از بخش پایینی حرم یک امام‌زاده سرازیر می‌شود و «او» نیز به معنی آب است. به همین دلیل به آن حرم‌او می‌گفته‌اند که به مرور زمان تبدیل به حرام‌او شده است.
پارک جنگلی کشپل
پارک جنگلی کشپل در شهرستان نور و ابتدای جاده ورود به چمستان و در جاده لاویج قرار دارد. امکانات رفاهی اقامتی، رستوران، مکان بازی کودک، قهوه‌خانه و سرویس بهداشتی در این پارک فراهم شده است. چشمه‌های زیبا و دلفریبی در کشپل جوشان می‌باشد که موجب محبوبیت این پارک در بین گردشگران و حتی مردم محلی شده است. اگر به دنبال گذران اوقاتی خوش در ایام گرم تابستان هستید، پارک جنگلی کشپل یکی از بهترین گزینه‌های پیش روی شماست.
آبشار ونوش
از دیگر جاذبه‌های گردشگری نور روستای توریستی ونوش در ده کیلومتری شهرستان نور است که شمال آن به سواحل خزر و جنوبش به کوه‌های البرز وصل است. این روستای زیبا با ترکیب باغ‌های مرکبات رنگارنگ، درختان صنوبر و شالیزارها چهره‌ای افسون‌گر دارد. در جنوب روستای ونوش مجموعه‌ای بی‌نظیر از آبشارها وجود دارد که سه آبشار آن در بین گردشگران شهرت دارد. آبشار اول ۱۵ متر ارتفاع دارد و عمق حوضچه‌اش ۱ متر است. دومین آبشار ونوش که بزرگ‌ترین آبشار این منطقه است، حدود ۴۰ متر ارتفاع دارد. عمق حوضچه این آبشار ۴ متر می‌باشد. آبشار سوم نیز عمق و ارتفاعش مانند آبشار اول است.
عمارت خان بابا خان
خان بابا خان عمارتی زیبا و تاریخی مربوط به دوره قاجار می‌باشد که در شهرستان نور، در شهر بلده واقع شده است. عمارت خان بابا در تاریخ ۲۸ اسفند ۱۳۸۵ به عنوان یکی از آثار ملی کشور به ثبت رسیده است. خان بابا خان فرزند حاج قلی خان، در سال ۱۲۷۵ متولد شد و در سن ۱۱ سالگی برای تحصیل عازم اروپا شد. وی در سال ۱۳۱۲ دستگیر، و پس از این که به مدت دو سال و نیم در زندان قصر مورد شکنجه قرار گرفت، به دست فردی به نام عباس شش انگشتی به قتل رسید. عمارت خان بابا سبک معماری بسیار ساده ای دارد که وجود چند ستون منظم و متوالی، در حین سادگی، زیبایی خاصی به آن بخشیده است. عمارت خان بابا دارای یک حیاط بزرگ و سرسبز می باشد که در زمان قدیم میزبان شاهان قاجار بوده است و در عصر حاضر به سوژه عکاسی عده‌ای از گردشگران تبدیل شده است. همان طور که گفتیم این عمارت دارای آب و هوای ییلاقی می‌باشد و در زمستان بسیار سرد می‌شود؛ بنا بر این بهترین فصل برای سفر به این منطقه بهار و تابستان است.
قلعه پولاد بلده
این قلعه در بخش بلده شهرستان نور قرار دارد. قدمت آن به دوره سلجوقیان باز می‌گردد و در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. در کتاب‌های تاریخی از آن به عنوان قلعه نور نیز یاد کرده‌اند.
قلعه پولاد بر بلندای کوهی بنا شده و از سه سوی شمال و جنوب و شرق به دره‌هایی عمیق راه دارد. گردشگران می‌توانند پیاده تا قسمت شاه‌نشین قلعه بروند.
قلعه تا زمان صفویان قابل سکونت بوده و با بی‌توجهی شاهان صفوی به منطقه رستم داد یا همان نور امروزی، قلعه رو به ویرانی نهاد. با این اوصاف هنوز هم عظمت و شکوه قلعه پولاد مشهود است.
پارک جنگلی نور
همان‌طور که از اسمش پیداست، جایگاه این پارک جنگلی در شهر نور می‌باشد و از زیباترین جاذبه‌های گردشگری نور است. مساحت آن به ۳۶۰۰ هکتار می‌رسد و بزرگ‌ترین پارک جنگلی خاورمیانه است. در سال ۱۳۵۱ توسط حسین سعیدی آشتیانی، بنیان‌گذار پارک‌های جنگلی در ایران، احداث شد و به همین دلیل نام دیگر پارک جنگلی نور، پارک سعیدی آشتیانی می‌باشد. پارک به جاده ساحلی نور دسترسی دارد و به شهرهای نور، آمل و محمودآباد بسیار نزدیک است. از این رو علاوه بر مسافران و گردشگران، مردم محلی و مردم شهرهای مجاور نیز در آن گذارن اوقات می‌کنند.
